Harmonic Synchronization logoHarmonic Synchronization

Fale mózgowe

Elektrochemiczna aktywność mózgu wytwarza fale elektromagnetyczne znane jako fale mózgowe. Fale te mogą być mierzone przez odpowiednio czułe urządzenia zwane elektroencefalogramami (EEG).

Rozróżnia się pięć głównych zakresów częstotliwości fal mózgowych:

Fale Gamma – częstotliwość od 30 do 70 Hz - ta aktywność związana jest z wyższymi procesami poznawczymi, m.in. percepcją sensoryczną, pamięcią. Ten rytm o częstotliwości ok. 40 Hz ma związek ze świadomością percepcyjną (dotyczącą wrażeń zmysłowych i ich postrzegania) oraz związany jest z integracją poszczególnych modalności zmysłowych (tj. dotyk, słuch, smak, wzrok, zapach) w jeden spostrzegany obiekt (np. widzimy i słyszymy mówiącą do nas osobę jako spójną całość).

Fale Beta - od 12 do około 30 Hz - pojawiają się podczas normalnego, przebudzonego stanu świadomości. Fale te zapewniają skierowanie się na codziennych czynnościach w świecie zewnętrznym.

Fale Alfa - od 7.5 do 12Hz - występują podczas stanu relaksu, odprężenia – a więc podczas marzeń w ciągu dnia oraz medytacji. Fale alfa blokowane są przez świadomość wrażeń świata zewnętrznego, myślenie koncepcyjne lub silne emocje.

Fale Theta - od 4 do 7.5 Hz - znajdują się w stanach wysokiej kreatywności, głębokiej medytacji oraz podczas powolnego opadania w sen. Przy tej częstotliwości fal mózgowych można kontrolować fizyczny ból, aktywizować intuicję i stwarzać przestrzeń do rozwiązywania problemów natury psychicznej i duchowej, ten stan pozwala także na samorozwój poprzez odprogramowanie z destrukcyjnych wzorców myślowych. Theta to drzwi wejściowe do osiągania wyższych poziomów świadomości.

Fale Delta - 0,5 do 4 Hz - osiągane są we śnie głębokim oraz przy utracie świadomości.

Co to są dudnienia różnicowe (binaural beats)?

Efekt słyszenia dźwiękowych dudnień różnicowych występuje wtedy, kiedy słuchamy dwóch czystych (sinusoidalnych) dźwięków o niemal identycznych częstotliwościach, przy czym każdy z tych dźwięków słyszany jest przez jedno ucho dzięki zastosowaniu słuchawek lub głośników stereofonicznych. Dwa sygnały łączone są w mózgu, w wyniku czego powstaje wrażenie słyszenia trzeciego sygnału - o częstotliwości różnicy sygnału dostarczonego dla lewego i prawego ucha - zwanego dudnieniami różnicowymi. Dudnienia różnicowe powstają w miejscu przeciwsobnej integracji sygnałów nerwowych pochodzących od zmysłu słuchu. Wrażenie dźwiękowe na drodze neurologicznej przesyłane jest do układu siatkowatego i kory mózgowej.

Zjawisko to zostało odkryte w 1839 roku przez niemieckiego eksperymentatora Heinricha Wilhelma Dove. Zdolność „słyszenia” dudnień różnicowych ma także wiele gatunków zwierząt, jest ona rezultatem adaptacji ewolucyjnej i wynika ze specyficznej struktury mózgu.

Synchronizacja półkul mózgowych

Zjawisko synchronicznej pracy obu półkul mózgowych związane jest z naturalnym wchodzeniem w stany medytacyjne lub hipnagogiczne (theta). Jednak zastosowanie dźwięków dudnień różnicowych ma unikalną zdolność dodatkowej indukcji lub polepszenia tych stanów.

Podstawy tego zjawiska leżą w fizjologii mózgu, ponieważ każda półkula mózgowa posiada własną oliwkę (ośrodek przetwarzający dźwięk), odbierającą sygnały płynące z obydwóch uszu, co oznacza, że każde ucho "połączone jest" z oboma półkulami. Dzięki temu w czasie słuchania dudnień różnicowych powstają dwie elektrochemiczne fale synaptyczne o jednakowej amplitudzie i częstotliwości, w każdej półkuli jedna, co samo w sobie jest synchronizacją aktywności synaptycznej. W czasie używania słuchawek stereofonicznych dudnienia różnicowe prowadzą do powstania synchronizacji półkulowej, świadczącej o pojawianiu się medytacyjnych i hipnagogicznych stanów świadomości. Dodatkowo dudnienia różnicowe poszerzają funkcjonowanie mózgu przez umożliwianie użytkownikowi pośredniczenia w między półkulowej łączności na wyznaczonej częstotliwości fal mózgowych.

Harmonic Synchronization

Harmonic Synchronization jest wariantem dudnień różnicowych. Częstotliwość fal nośnych, które składają się na przenoszenie dźwięków synchronizujących dobrane są tak aby tworzyły harmonię – trójdźwięk – odpowiadający tonacji całego utworu muzyki medytacyjnej. Same dźwięki synchronizujące mózg składają się z trzech częstotliwości, dzięki czemu sygnał synchronizujący nie jest prostym dudnieniem fali sinusoidalnej, jest natomiast złożoną formą podobną do fal mózgowych. Częstotliwości te również tworzą swoistą harmonię. Można w nich wyróżnić dźwięk dominujący (podstawowy), nadający określoną częstotliwość synchronizacyjną w danej części medytacji, oraz dźwięki pomocnicze umieszczone około dwukrotnie i czterokrotnie poniżej częstotliwości dominującej. Dzięki zastosowaniu tych harmonii dźwięk synchronizujący jest bardzo przyjemny w odbiorze co dodatkowo wpływa na komfort, efektywność i jakość indukowanych stanów medytacyjnych.

Duże znaczenie ma również używana w medytacji tonacja muzyki oraz interwały muzyczne (odległości pomiędzy dźwiękami). Poszczególne częstotliwości jak i wewnętrzne harmonie, oprócz oddziaływania na przestrzeń emocji i uczuć docierają także do naszego ciała na poziomie komórkowym. Jak pokazują prace Fabiana Mamana energetyzujące i harmonizujące efekty określonych częstotliwości i interwałów muzycznych obiektywnie wpływają na stany energetyczne komórek ciała, wspierając te, które są zdrowe i niszcząc te, które nie funkcjonują prawidłowo (np. komórki nowotworowe).

Sposób odsłuchu

Do słuchania prezentowanych medytacji najlepiej korzystać z dowolnego rodzaju słuchawek stereofonicznych. Można korzystać też z głośników tak umieszczonych, żeby odseparować dźwięki płynące do jednego ucha od dźwięków płynących do drugiego. Jednak w przypadku wykorzystania głośników, słuchacz w niewielkim stopniu doświadcza dudnień różnicowych. Głównym bodźcem są wtedy dudnienia monofoniczne, które powstają w wyniku łączenia się dźwięków pochodzących z obydwu głośników w powietrzu otaczającym słuchacza.

Medytacji nie należy słuchać prowadząc, obsługując ciężki sprzęt oraz w przypadkach skłonności do ataków epilepsji. Słuchając medytacji nie powinno się wykorzystywać żadnych układów wyciszających szumy takich, jak np. Dolby. Nie należy też wykorzystywać innych urządzeń świetlnych lub dźwiękowych.

Publikacje źródłowe: